“Çocuklarıma iyi davranmaları, yasal sonuçlardan kaçınmak için kurallara uymaları gerektiğini öğretmek için bir ömür harcadım. Ve bugün, babalarının bir manyak tarafından dövüldüğünü ve polislerin onu serbest bıraktığını gördüklerinde, gerçeklikten hangi dersi aldılar?” Adnkronos'a konuşan Avukat Mauro Danielli, dün Balduina bölgesinde, köpeğini serbest ve ağızlığı olmadan ailesiyle birlikte bulunduğu aynı dönercide bağlamasını istediği bir çocuk tarafından saldırıya uğradı.Olaylar dün saat 12:30 civarında Orlando de Tommaso'da gerçekleşti. “Ayinden sonra birkaç arkadaşımızla bir dönerciye yemek yemeye gittik. 10 yaşındaki çocuklarımla otururken, bir çocuk köpeğiyle geldi, köpeği bağlanmamış ve ağızlığı yoktu, sonra masaların etrafında dolaşmaya başladı. Eşim onu bağlı tutmanın mümkün olup olmadığını sordu ve ona hakaret etmeye başladı. O noktada çığlıkları duyunca ona yaklaştım ama çocuk bana küfür etmeye başladı, öyle şiddetliydi ki beni polisi aramaya ikna etti” diyor.
“Keşke hiç yapmasaydım. Beni elimde telefonla görünce yanıma koştu, boynuma, sırtıma yumruk attı, aramamı engellemeye çalıştı. Bu arada 112 beklememi, beni yetkililerle iletişime geçireceklerini söyledi. Kızgın bir boğa gibiydi – diye devam ediyor avukat, 11 yıl önce Tuğgeneral Giuseppe Giangrande'yi Palazzo Chigi'nin önünde vuran Luigi Preiti'nin eski savunucusu – hala polisin gelmesini bekliyordum. Bütün bunlardaki en kötü şey çocuklarımın gördüğü şeydi. Babaları, önünde tepki bile veremediğim, bazı durumlarda ne riske gireceğinizi çok iyi bildiğim, öfkeli bir adam tarafından dövülüyordu. Beni kışkırttı, ona vurmamı istedi; ve en kötüsü, memurlar müdahale ettiğinde, onu götürmeden, bu arada gelen annesiyle birlikte gitmesine izin verdiler. Açıklama istediğimde, bana sadece çocuğun annesiyle birlikte gittiğini, ancak benim 90 Bunu bildirmek için günlerce bekledim. Gerçekten moral bozucuydu. Çocuklarım ağlıyordu, eşim korkuyla bana, 'Ya bu adam şimdi peşimizdeyse?' diye soruyordu. Kendimi çaresiz, yenilmiş hissettim. Devlet diye bir şey yok, başka ne düşünebilirim?” (by Silvia Mancinelli)
“Keşke hiç yapmasaydım. Beni elimde telefonla görünce yanıma koştu, boynuma, sırtıma yumruk attı, aramamı engellemeye çalıştı. Bu arada 112 beklememi, beni yetkililerle iletişime geçireceklerini söyledi. Kızgın bir boğa gibiydi – diye devam ediyor avukat, 11 yıl önce Tuğgeneral Giuseppe Giangrande'yi Palazzo Chigi'nin önünde vuran Luigi Preiti'nin eski savunucusu – hala polisin gelmesini bekliyordum. Bütün bunlardaki en kötü şey çocuklarımın gördüğü şeydi. Babaları, önünde tepki bile veremediğim, bazı durumlarda ne riske gireceğinizi çok iyi bildiğim, öfkeli bir adam tarafından dövülüyordu. Beni kışkırttı, ona vurmamı istedi; ve en kötüsü, memurlar müdahale ettiğinde, onu götürmeden, bu arada gelen annesiyle birlikte gitmesine izin verdiler. Açıklama istediğimde, bana sadece çocuğun annesiyle birlikte gittiğini, ancak benim 90 Bunu bildirmek için günlerce bekledim. Gerçekten moral bozucuydu. Çocuklarım ağlıyordu, eşim korkuyla bana, 'Ya bu adam şimdi peşimizdeyse?' diye soruyordu. Kendimi çaresiz, yenilmiş hissettim. Devlet diye bir şey yok, başka ne düşünebilirim?” (by Silvia Mancinelli)