Civitavecchia limanında 16 Şubat gecesi ile sabahı iki farklı kurtarma operasyonunda kurtarılan 156 kişinin Acil Yaşam Destek gemisinden tahliye işlemleri tamamlandı. Acil durum raporuna göre kurtarılan 156 kişi Bangladeş, Pakistan, Sudan, Eritre, Mısır, Gambiya, Çad, Kamerun, Senegal, Mali, Nijerya, Fildişi Sahili ve Gine Konakri’den geliyor. Bunların arasında iki kadın (yaşları 7 ila 10 arasında olan üç çocuk annesi dahil) ve 28 refakatsiz çocuk bulunmaktadır. Birçok kazazede, şiddete maruz kaldıkları Libya’da keyfi olarak gözaltına alındıklarını anlatıyor.
“Bugün hayatımın ilk günü. Hayatımı askerlik yaparak ve savaşa giderek geçirmek istemediğim için liseyi bitirdikten sonra ülkemi terk ettim. Küçük erkek kardeşim benimle gelmeye karar verdi ama ne yazık ki Libya’da bölünmüştük ve şimdi nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Şu anda muhtemelen hâlâ bir Libya hapishanesinde olduğunu bile bile kendini güvende hissetmek zor. 26 yaşındayım ama Libya’da geçirdiğim üç yılı saymamaya karar verdim, sanki hayatım orada durmuş da bugün yeniden başlıyormuş gibi” dedi. “Bana yardım edecek kimsenin olmadığını ve benimle ilgilenecek tek kişinin ben olduğumu bilerek iki yıl boyunca tek başıma seyahat ettim. Çoğu kez Nijerya’da kalan ailemi düşündüm” diyor Yaşam Desteği’ndeki 28 refakatsiz çocuktan biri olan Keda – Şimdi büyük bir sorumluluk hissediyorum, ailem beni buralara kadar getirmek için büyük fedakarlıklar yaptı ve şimdi ben de onlar için aynısını yapacağım”.
“İki kurtarma operasyonu sırasında Sar bölgesindeki uluslararası sulardaki tek STK bizdik. Her iki teknede de bariz navigasyon sorunları olduğu için oldukça zorlandık. Acil Durumdaki Sar misyonunun başkanı Emanuele Nannini, bu insanların yaşamları, onları zamanında bulamazsak gerçekten risk altındaydı – Bizim için bu görevin anlamı her şeyden önce savaştan kaçan insanların hayatlarını kurtarmaktır. , işkence ve acı çekme durumları ama her şeyden önce Libya cehenneminden. Sivil toplum, bir yandan Avrupa’ya geçiş için güvenli kanalları garanti etmeyen, diğer yandan da Avrupa’nın en ölümcül sınırlarının kapanmasını sağlamak için elinden gelen her şeyi yapan kurumların kayıtsızlığının ve dar görüşlülüğünün yarattığı boşluğu doldurmaya çalışıyor. göç tamamen açıkta bırakılmıştır. Görevimiz denizde hayat kurtarmaya devam etmektir.”
“Bugün hayatımın ilk günü. Hayatımı askerlik yaparak ve savaşa giderek geçirmek istemediğim için liseyi bitirdikten sonra ülkemi terk ettim. Küçük erkek kardeşim benimle gelmeye karar verdi ama ne yazık ki Libya’da bölünmüştük ve şimdi nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Şu anda muhtemelen hâlâ bir Libya hapishanesinde olduğunu bile bile kendini güvende hissetmek zor. 26 yaşındayım ama Libya’da geçirdiğim üç yılı saymamaya karar verdim, sanki hayatım orada durmuş da bugün yeniden başlıyormuş gibi” dedi. “Bana yardım edecek kimsenin olmadığını ve benimle ilgilenecek tek kişinin ben olduğumu bilerek iki yıl boyunca tek başıma seyahat ettim. Çoğu kez Nijerya’da kalan ailemi düşündüm” diyor Yaşam Desteği’ndeki 28 refakatsiz çocuktan biri olan Keda – Şimdi büyük bir sorumluluk hissediyorum, ailem beni buralara kadar getirmek için büyük fedakarlıklar yaptı ve şimdi ben de onlar için aynısını yapacağım”.
“İki kurtarma operasyonu sırasında Sar bölgesindeki uluslararası sulardaki tek STK bizdik. Her iki teknede de bariz navigasyon sorunları olduğu için oldukça zorlandık. Acil Durumdaki Sar misyonunun başkanı Emanuele Nannini, bu insanların yaşamları, onları zamanında bulamazsak gerçekten risk altındaydı – Bizim için bu görevin anlamı her şeyden önce savaştan kaçan insanların hayatlarını kurtarmaktır. , işkence ve acı çekme durumları ama her şeyden önce Libya cehenneminden. Sivil toplum, bir yandan Avrupa’ya geçiş için güvenli kanalları garanti etmeyen, diğer yandan da Avrupa’nın en ölümcül sınırlarının kapanmasını sağlamak için elinden gelen her şeyi yapan kurumların kayıtsızlığının ve dar görüşlülüğünün yarattığı boşluğu doldurmaya çalışıyor. göç tamamen açıkta bırakılmıştır. Görevimiz denizde hayat kurtarmaya devam etmektir.”